ADAM SZPARA – AUTOR
Adam Piotr Szpara – urodził się 8 sierpnia 1957 r. w miejscowości Łukowe w rodzinie inteligenckiej- autor wielu publikacji książkowych, głównie o charakterze religijno-patriotycznym.
Jest synem Jana i Ireny Szpara. Ojciec był wieloletnim kierownikiem drogownictwa, zaś Matka była nauczycielką i Dyrektorem Szkoły Podstawowej w Olchowej. Ma dwóch braci. Jest żonaty. Wspólnie z małżonką posiadają dwoje dzieci: syna Rafała i córkę Agatę. Ma czworo wnuków: Miłosza i Piotra (synowie Rafała) oraz Mateusza i Kamila (synowie Agaty).
Uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Tarnawie Górnej, a następnie ukończył Technikum Leśne w Lesku (1973-1978). Następnie podjął studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie na specjalizacji magistra pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej (1986-1991). W tym samym czasie ukończył Szkołę Oficerską w Kaliszu (1989-1991). W latach 2001-2003 ukończył studia podyplomowe o specjalizacji dziennikarstwo i komunikacja społeczna. Następnie rozpoczął studia doktoranckie na Uniwersytecie Rzeszowskim z zakresu nauk historycznych. Aktualnie, poza pracą w charakterze wykładowcy akademickiego (wykłady z zakresu tematyki religijnej i historii kościoła).
Autor posiada bogate doświadczenie zawodowe. Wymieniając po kolei należy wymienić jego dorobek zawodowy od początku. W latach 1978-1979 pracował jako stażysta w Nadleśnictwie Lesko w Lesku, następnie przez niecały rok 1979 (od lutego od września) pracował jako podleśniczy, a następnie leśniczy w Nadleśnictwie Baligród. Kierował pracami w gospodarstwach rolnych PGR jako główny specjalista do spraw roślinnych w Łupkowie, a następnie jako kierownik gospodarstwa rolnego w Smolniku. Równocześnie pracował jako nauczyciel w Szkole Podstawowej w Smolniku. W kolejnych latach pracował w oświacie, jako nauczyciel; i tak w latach 1984-1986 w Szkole Podstawowej w Smolniku, zaś w latach 1986-1987 w Szkole Podstawowej w Łupkowie, w kolejnych latach, to jest od 1987 do 1990 pracował w Wydziale Oświaty i Wychowania w Sanoku – najpierw piastował funkcję Wizzytatora do spraw kadr, a następnie w tym samym wydziale stanowisko inspektora do spraw planowania. W latach 1990-1994 pełnił funkcję inspektora do spraw kadr, a następnie kierownika kadr w Areszcie Śledczym w Sanoku. Od 2005 r. pracował w Zespole Szkół Leśnych w Lesku.
Autor dał się poznać nie tylko jako osoba pracująca na szeregu stanowisk zgodnie z jego bogatym wykształceniem, ale także jako autor wielu publikacji książkowych o charakterze religijno-patriotycznym. Spośród jego dorobku książkowego wymienić należy takie pozycje jak: Aspiracje dzieci i młodzieży na przykładzie Szkoły Podstawowej w Sanoku, Liceum Ogólnokształcącego i Technikum, Sanok, 199, Klasztor Sióstr Nazaretanek w Komańczy. Historia Klasztoru, Krosno 1992, Czaszyn – Szkice z dziejów wsi, Rzeszów 1992, Uwięzienie J.E. ks. Prymasa Stefana Wyszyńskiego w Komańczy, Łańcut 1994, Od Stoczka do Komańczy, Sanok 1996, Bieszczadzkie Sanktuarium Maryjne. Losy Cudownej Ikony, Sanok 1996, Od Stoczka do Komańczy – Cierniowa Droga Prymasa Wyszyńskiego, Sanok 1997, swięty Jan z Dukli, Sanok 1997, Przypowieść o Dobrym Pasterzu z Komańczy, Krosno 1998, W Prawdzie i Cierpieniu – Stefan Kardynał Wyszyński Prymas Polski, Krosno 1999, Nazaretanki. Siostra Eliza Malczyk, Krosno 1999, Pani Wawelska – Święta Jadwiga, Krosno 2001/2002, Bieszczadzkie Sanktuarium Maryjne, Krosno 2002, Sługa Boży – Ksiądz Jerzy Popiełuszko – Męczennik za Wiarę i Prawa Człowieka, Krosno 2003, Kapłan Święty Pokorą. Rzecz o Czesławie Decu z Komańczy, Czaszyn 2005, Niekoronowany Król Polski: Stefan Kardynał Wyszyński – Prymas Tysiąclecia, Krosno 2010.
Z innych opracowań autora nie można pominąć opracowań takich jak: Historia Zakładu Nafty i Gazu – Sylwetki ludzi, Gorlicki Zakład Nafty i Gazu – historia, Katyń. Losy ludzi, Rola Biskupa Pelczara w nauczaniu, Życie i działalność ks. Arcybiskupa Ignacego Tokarczuka, Jan XXIII biogram.
O randze dorobku pisarskiego autora świadczyć mogą słowa Ks. Prof. Dr hab. Piotra Niteckiego z Wrocławia, postulatora w procesach beatyfikacyjnych, który po zapoznaniu się z jego dorobkiem pisarskim, w liście skierowanym do niego pisze:
„(…) Gratuluję Panu wysiłku zachowania pamięci o swej małej ojczyźnie, jej ważnych sprawach i wybitnych postaciach (…) Sugerowałbym Panu jednak umieszczenie swych książek w najważniejszych bibliotekach ogólnopolskich, zwłaszca Bibl. Narod., KUL, UKW, Uniw. Warsz., Uniw. Jagiel. i inne…”
