30. ROCZNICA ŚMIERCI TOMASZA HOPFERA
W poniedziałek 10 grudnia 2012 r. mija 30. rocznica śmierci Tomasza Hopfera – popularnego dziennikarza sportowego, komentatora telewizji, a także lekkoatlety i biegacza.
Tomasz Hopfer urodził się 24 kwietnia 1935 roku w Warszawie, zmarł 10 grudnia 1982 r w Warszawie. Był znakomitym prezenterem studiów olimpijskich i piłkarskich. Entuzjastą i miłośnikiem kultury fizycznej.
Po wypędzeniu z Warszawy, po powstaniu w 1944 roku, dziewięcioletni wówczas Tomek wraz z matką, która była przedwojenną literatką oraz bratem Andrzejem i córką matki z drugiego małżeństwa, trafili do podwarszawskiego Konstancina. Po szkole podstawowej Tomek poszedł do Technikum Statystycznego. Zamieszkał z bratem Andrzejem u babci na Koszykowej w zniszczonym domu sześciopiętrowym. W czteropokojowym mieszkaniu mieściło się aż siedem rodzin.
Tomek uczył się bardzo dobrze. Dyplom z Matury otrzymał z rąk prezydenta Bieruta. Następnie studiował na SGPiS (dzisiejsza SGH) – i trenował biegi w warszawskiej Spójni. Studia ukończył w 1956 r.
Tomek biegał na 400 i 800 metrów. Awansował do kadry. Były to czasy narodzin Wunderteamu. Trenował pod okiem samego legendarnego trenera Jana Mulaka.
Tomasz Hopfer dwa razy, w roku 1955 i 1956 ze sztafetą 4 x 400 m zdobył z ekipą Spójni mistrzostwo Polski. Rok później zachorował na żółtaczkę, co zmusiło go do zakończenia sportowej kariery. Niedługo po studiach rozpoczął pracę jako trener w warszawskim klubie “Spójnia”.
W 1962 r. na obozie lekkoatletycznym w Czaplinku poznał swoją przyszłą żonę – Zofię Grochot, mistrzynię Polski juniorów na 200 m, która złamała tam obojczyk. Tomek Hopfer, który był wówczas w kierownictwie obozu, zaopiekował się chorą sportsmenką.
Pół roku później wzięli ślub. Tomek był wtedy urzędnikiem Głównego Komitetu Kultury Fizycznej.Otrzymał na Bielanach 37 m służbowe mieszkanie z ciemną kuchnią. Młodzi małżonkowie cieszyli się życiem, chodząc w soboty na tańce, w niedziele na mecze piłkarskie, a w międzyczasie dorabiali sędziowaniem na lekkoatletycznych imprezach. W marcu 1966 r. Hopferom urodziła się córka Monika.
W 1966 roku został dziennikarzem w „Sporcie dla wszystkich”, a trzy lata później w redakcji sportowej telewizji. Szybko stał się cenionym sprawozdawcą sportowym. Komentował na żywo wielkie wydarzenia sportowe. Pasjonował się głównie lekkoatletyką.
Po zakończeniu kariery poświęcił się propagowaniu czynnego uprawiania sportu. Był inicjatorem telewizyjnej akcji “Bieg po zdrowie”, twórcą Maratonu Warszawskiego (początkowo pod nazwą Maraton Pokoju), realizatorem filmów dokumentalnych “Przeżyjmy to jeszcze raz” i “Droga na Mundial ‘78″.
W latach 1980-81 roku był redaktorem naczelnym Redakcji Sportu, Kultury Fizycznej i Turystyki Polskiego Radia i Telewizji. Był wielką indywidualnością telewizyjną. Miał ujmujący sposób bycia i wielką kulturę słowa. Był gwiazdą programu rozrywkowego “Studio 2″.
W 1980 roku, zajmował się organizowaniem obsługi czterech wielkich imprez sportowych: olimpiady zimowej w Lake Placid, letniej olimpiady w Moskwie, kolarskiego Wyścigu Pokoju i piłkarskich mistrzostw Europy.
W czasie olimpiady w Moskwie (1980) Hopfer prowadził studio olimpijskie – przez 17 dni po 20 godzin na dobę, co doprowadziło go do wielotygodniowej choroby bezsenności. Dwa razy trafił na oddział dla nerwowo chorych w Komorowie koło Warszawy.
Obawiał się, że wyrzucą go z pracy w telewizji, zwłaszcza po tym, gdy jego żona wystąpiła z partii. On sam do “Solidarności” się nie zapisał, pozostając członkiem PZPR.
13 grudnia 1981 r., kiedy ogłoszony został stan wojenny, nie został wpuszczony do telewizji. Dostał, co prawda ofertę pracy na wizji tyle, że w mundurze wojskowym. Jednak stanowczo odmówił, pomimo tego, że telewizja i sport były całym jego życiem. Był internowany w Ostrowie Wielkopolskim.
Po wyrzuceniu z telewizji trochę pracował jako taksówkarz. Zaczął chorować.
Później, podczas pracy w galwanizerni, gdzie płukał w kadzi z zimną wodą posrebrzane wisiorki przeziębił się. Niedługo trafił na OIOM. Tam okazało się, że potrzebne były leki na zwiększenie odporności, które Stefan Lewandowski, dawny biegacz Wunderteamu, właściciel kliniki w Kolonii, chciał mu dostarczyć prywatnym samolotem. Jednakże w związku z tym, że był stan wojenny, samolot nie dostał zgody na lądowanie w Polsce.
Tomasz Hopfer zmarł 10 grudnia 1982 roku, w wieku zaledwie 47 lat.
Pogrzeb, który pierwotnie miał się odbyć 13 grudnia, musiał zostać przesunięty na późniejszy termin, ze względu na brak zgody od władz, w związku z przypadającą w tym dniu rocznicą stanu wojennego. Tomasza Hopfera pożegnały tłumy warszawiaków.
Tomasz Hopfer zasłynął również jako organizator i propagator akcji: “Bieg po zdrowie” i “Biegaj razem z nami”. Zorganizował pierwszy w Polsce maraton – Maraton Pokoju w Warszawie.
Wiele imprez sportowych nosi jego imię, między innymi:
Memoriał Tomasza Hopfera – zawody lekkoatletyczne na Ursynowie, organizowane od 1983 roku
Ogólnopolski Bieg im. Tomasza Hopfera w Janowcu Wielkopolskim
Trzeźwościowy Bieg Jesienny im. red. Tomasza Hopfera w Parzymiechach
Międzynarodowy Maraton Ekologiczny pam. Tomasza Hopfera w Lęborku
