Przedstawiamy Państwu wiersze Michaliny Banasiak,
napisane po utracie najbliższych jej osób: męża i matki.
Pamięć
(19.07.2015)
Żalem opętana,
może i szalona?
Włosy, wstęgą związane
w nieładzie,
opadają, niczym łzy
rozwiane na ramionach.
Świat, w kolorze czerni,
wabi, kusi, nęci.
Chwile smutku i gniewu…
Jak je wydrzeć z pamięci?
aut. Anastazja Michalina Banasiak
* * *
( 20.07.2015)
Krzyczę głosem ciszy,
do skraju wytrzymania.
Nie wiem, nie pamiętam
dnia poprzedniego.
Przede mną tęsknota krwawi
amarantem zachodu.
Niemy księżyc [...]