KONKURS “POETYCKIE WALENTYNKI 2015″

III MIEJSCE

MAŁGORZATA BORZESZKOWSKA

MIŁOŚĆ Z JARZĘBINĄ W TLE

Koraliki czerwone nanizane na niebo -

guziki do gałęzi przyszyte błękitem -

łódeczką z jarzębiny chmury białe płyną,

szarozielonym cieniem liściastym owite.

Wędrujemy drogami, odartymi z lata,

poprzez zamglone lasy, szare uroczyska,

a tu na głowy czerwień kapie z jarzębiny

i w dymnym świetle nagle jarzębina błyska.

Więc w zachwycie stajemy, zaplątani w jesień,

jaskrawe baldachimy ponad nami płoną,

potem ścieżką ruszamy, we wrześniowym lesie,

coraz szybciej zdążając w chłodną zimy stronę.

A ta miłość, kochany, owinięta złotem,

z plamkami jarzębiny na twych dobrych dłoniach,

jest jak piernik i wino w ciepłym kubku lata,

które strużką wycieka i pod krzewem kona.

CISZA

las owinął nas ciszą-

poszarzałą sierpniową szarością,

długimi cieniami zatrzymanymi w pół drogi

do zmierzchu

pokazałam ci dąb i sosnę

splecione, zmierzwione gałęzie

za welonem babiego lata

las oplótł nas ciszą-

zamarła dzika jabłonka przy piaszczystej drodze,

od stu lat niepewna, czy tu jest jej miejsce;

wśród dębów, jałowców i jarzębin

kuli się nieśmiało,

nieśmiało rodzi zielone, nieładne jabłka

i nocą, ukradkiem, ciska je na ścieżkę,

jeżom na pożytek

las otulił nas milczeniem,

ukoił, ukołysał w kociej kołysce ziół

i suchych sosnowych igieł

zapatrzyłam się w ciebie,

wstrzymałeś dzień na chwilę,

oprządłeś mnie bezgłośną pewnością,

że ostaniemy się tak zaklęci w drzewa,

w ciszy przed deszczem,

w ciszy przed jutrem

GNIAZDO Z RUMIANKU

świt – jasny napar z rumianku,

przesącza się przez okiennice

jak przez gazę,

rumiankowe światło

wygładza kontury mebli-

wynurza się z półmroku łóżko,

skraplają się na ścianach bladożółte cienie krzeseł,

a przez półotwarte balkonowe drzwi

nagle wrzask kawek,

które, jak co roku, gromadzą pisklęta, szmatki, paproszki,

patykami znaczą swoją obecność, zagnieżdżają się

w cieple lipca

ty i ja też budujemy gniazda, co rano

wykładamy rumiankiem i miętą,

obsiewamy macierzanką,

wpuszczamy ptaki do naszego czasu,

wydłużamy pachnące ziołami półcienie,

aż pod wieczór zamykamy je w słoikach

odwracamy do góry dniem-

ustawiamy na półkach

niech doczekają zimy

wypijemy napar łyk po łyku

jak lekarstwo na przeziębienie miłości

na chłód

między nami