Główna » Fraszki polskie, WSZYSTKIE WPISY

ZBIGNIEW WITOSŁAWSKI “FRASZKI” II NAGRODA W II OGÓLNOPOLSKIM KONKURSIE LITERACKIM IM. JANA GROSSA

Autor: admin dnia 25 Listopad 2022 Brak komentarzy

II OGÓLNOPOLSKI KONKURS LITERACKI IM. JANA GROSSA

II NAGRODA

ZBIGNIEW WITOSŁAWSKI

GORZÓW WIELKOPOLSKI

Urodziłem się w mieście Łodzi, dorastałem i pobierałem nauki w Gdańsku, niemal całe moje życie zawodowe związane było z Gorzowem Wielkopolskim. Jestem mężem, ojcem, dziadkiem. Poza tym chemikiem (Politechnika Gdańska), informatykiem (Politechnika Szczecińska), pedagogiem (Uniwersytet Gdański). Pracowałem w budownictwie, gospodarce komunalnej, edukacji.

Za pióro chwyciłem w liceum, gdzie redagowałem gazetkę szkolną, pisywałem teksty do kabaretu, działałem w młodzieżowej grupie literackiej. Później pisywałem ot tak, dla siebie, a sporadycznie dla dzieci, publikując w „Misiu” i „Świerszczyku”.

Szufladę otworzyłem po przejściu na emeryturę. Są w niej rzeczy całkiem nowe, ale i takie, które liczą sobie ponad pół wieku. Cicer cum caule. W efekcie ostatnie lata zaowocowały ponad czterdziestoma nagrodami i wyróżnieniami w konkursach literackich.

Moim ulubionym gatunkiem poetyckim jest vilanella, być może dlatego, że jej skodyfikowana konstrukcja wymaga nie tylko wyobraźni poetyckiej, ale i podejścia inżynierskiego.

Fot. Barbara Witosławska

FRASZKI

Festina lente

Festina lente – śpiesz się powoli.

Chętnie – o ile czas mi pozwoli.

Finis coronat opus

Finis coronat opus – koniec wieńczy dzieło.

Uwieńczy – pod warunkiem, że się je zaczęło.

Pecunia non olet

Pecunia non olet – pieniądze nie śmierdzą.

Krwi też na nich nie widać –najbogatsi twierdzą.

Dura lex, sed lex

Dura lex, sed lex – twarde prawo, ale prawo,

Jednak nie dotyczy mnie, załatwiłem to ustawą.

Omne trinum perfectum

Omne trinum perfectum – co potrójne, doskonałe.

Za takie gadanie od żony po gębie dostałem.

Non omnis moriar

Non omnis moriar – nie wszystek umrę,

Pomimo to całego wpakujcie mnie w trumnę.

O tempora, o mores

O tempora, o mores – o czasy, o obyczaje!

Ona ciągle by chciała, jemu sił nie staje.

Omnia mea mecum porto

Omnia mea mecum porto – to, co posiadam, przy sobie mam.

Przekonało się o tym całkiem sporo dam.

Digg this!Dodaj do del.icio.us!Stumble this!Dodaj do Techorati!Share on Facebook!Seed Newsvine!Reddit!Dodaj do Yahoo!

Komentowanie wyłączone.