Zbigniew Sofiński – “Święty Nepomucen z Kamienicy” I Miejsce w Konkursie Na Utwór Poetycki o Kamienicy

Przedstawiamy państwu wiersz Zbigniewa Sofińskiego pt. “Święty Nepomucen
z Kamienicy” , za który zdobył on I miejsce w Konkursie na Utwór Poetycki
o Kamienicy”2011.

ZBIGNIEW SOFIŃSKI

ŚWIĘTY NEPOMUCEN Z KAMIENICY

Przy kościelnym murze, gdzie się kwiecie roi,
Święty Nepomucen zamyślony stoi.
Upał mu niestraszny, mrozy dobrze zna,
Jak żołnierz na warcie przy kościele trwa.

Tak mu przeminęło z górą dwieście lat,
A on zadumany patrzy wciąż na świat.
Patrzy w oczy ludzi, którzy go mijają,
lecz cichej postaci nie zauważają.

A on przecież widział, co się tutaj działo,
Co się w tych dwóch wiekach w Kamienicy stało -
Kiedyś go mijali ludzie innej nacji,
Później przyszła wojna, zmora okupacji.

Przez grupę szaleńców, którzy późnym latem,
Roku pamiętnego chcieli rządzić światem.
Miliony ludzi, Bogu ducha winnych
Przesiedlano wtedy z jednych miejsc do innych.

Również ci, co wtedy tu zamieszkiwali
Z wielkim bólem, z żalem wioskę opuszczali.
Święty Nepomucen także cicho szlochał,
Gdy go opuszczali ci, których pokochał.

Później się zjawili całkiem inni ludzie,
Którzy na tej ziemi pracowali w trudzie.
Oni inną mową się posługiwali,
Ale przy kościele i przy Bogu trwali.

Święty Nepomucen poświadczyć też może,
Że to, co robili, zawsze w imię boże.
Ciężkie były czasy – bieda i niedola.
Oni powiadali – “Święć się boża wola”.

Choć nie było łatwo, ludzie się kochali.
Choć niewiele mieli, to się poważali.
I nim rozstać przyszło się z dwudziestym wiekiem,
Dla człowieka człowiek był tutaj człowiekiem.

Przyszły inne czasy i wiek nastał nowy,
ludzie z dobrobytu postradali głowy.
Czemuż to przy murze, gdzie się kwiecie roi,
Święty Nepomucen zamyślony stoi?