“W Śremie przy „Lechu” dialog o śmiechu” Grzegorza Lewkowicza – I Nagroda w konkursie na dialog satyryczny p.t. „Gadać każdy może” VII Satyrykonu „Śrem się śmieje 2011”

Przedstawiamy Państwu utwór Grzegorza Lewkowicza pt.
“W Śremie przy “Lechu” dialog do śmiechu” , za który otrzymał on I Nagrodę w ogólnopolskim konkursie na dialog satyryczny p.t. „Gadać każdy może”, który rozstrzygnięty został 12 kwietnia 2011 r. podczas VII satyrykonu „Śrem się śmieje 2011”.

GRZEGORZ LEWKOWICZ 

      W Śremie przy “Lechu”   
                          dialog do śmiechu                                 

Wstęp -      Gdy poznaniak w Śremie gościł,

                  mało nie pękł tam z zazdrości.

                  Wypił w barze kilka „Lechów”

                  słysząc wkoło salwy śmiechu.

Poznaniak – Panie barman, co się dzieje,

                   że dziś cały Śrem się śmieje?

                   Co takiego robi władza,

                   że mieszkańców śmiech rozsadza?.

Barman -    To nie władza lecz kapela,

                   wszystkich nas tak rozwesela.

                   Kiedy grają nam „Śremioki”,

                   w mieście można zrywać boki.

                   Gdy wypiją po pół basa,

                   nucą kuplet na Kondrasa.

                   A gdy litra w sobie mają,

                   o burmistrzach też śpiewają.

                   To że Adam Lewandowski,

                   jest dla Śremu jak dar boski.

                   A Żeleźny Bartosz vice,

                   zbiera siły na stolicę.

                  Każda władza ma Stańczyka,

                  nadwornego satyryka.

                  Śrem krytyki się nie boi,

                  więc od błaznów aż się roi.

Poznaniak- Panie barman niech pan powie,

                  jak mieszkańców Śremu zdrowie.

                  Dbają o was tu lekarze,

                  czy stolarze i grabarze?.

Barman -  Służba Zdrowia to poruta

                ale zmieni ją Piotr Ruta.

                Bo podobno pan starosta,

                jej uzdrowicielem został.

                Fundusz Zdrowia oszczędzamy,

                przez to, że się uśmiechamy.

                Bo wiadomo „śmiech to zdrowie”,

                a nie modły w Częstochowie.

Poznaniak-Ja też jestem tego zdania…

                – jadę śmiać się do Poznania!.