UTWORY KRZYSZTOFA ŚLEDZIA – LAUREATA III NAGRODY W KONKURSIE NA AFORYZM I FRASZKĘ IM. EUGENIUSZA SZULBORSKIEGO “SATYRBIA 2013″

KRZYSZTOF ŚLEDŹ

FRASZKI

Nagrobek protegowanego

Już puka do niebieskich bram.

Przynajmniej tutaj doszedł sam.

Nagrobek marynarza

Tu spoczywa marynarz, co dziarsko pruł fale,

I gdyby nie ta skała, to pływałby dalej.

Nagrobek myśliwego

Idąc za rannym dzikiem puścił psy po tropie,

Te poszły za zającem – no i jest po chłopie.

Nagrobek karierowicza

Ten tutaj (jeśli mam być szczery)

Nie widział życia bez kariery.

Dziś Stwórcy twarz ogląda z bliska.

Wszak chciał wyższego stanowiska.

Nagrobek telefonistki

Ci, co płaczecie po niej, kres połóżcie żalom:

Wreszcie się jej udało połączyć z Centralą.

Nagrobek solisty

Ten lepiej miał na ziemi, niż w raju na górze:

Tu śpiewał wielkie arie, a tam – tylko w chórze.

Nagrobek ofermy sapera

Tu leży saper pierdoła.

Tu – i wszędzie dookoła.

Nagrobek pracoholika

Tym, co go z pracy znali,

Trudno uwierzyć oczom,

Że wszelki trud odstawił

I wreszcie sobie spoczął.

Nagrobek miłośnika

sportów ekstremalnych

Choć kochał każdy sport szalony,

Był jednak mocno roztargniony:

Użył, oddając skok z wysoka,

Nie spadochronu, lecz kapoka.

Nagrobek surfingowca

Tu leży tylko deska, a z takiej przyczyny,

Że nieostrożny surfer nakarmił rekiny.

Nagrobek koszykarza

Tutaj spoczywa dryblasa kawał.

Gdyby był w pionie, to by wystawał.

Nagrobek dwóch Szkotów

Dwa okazy siły, męstwa,

A już ich wśród żywych ni ma:

Założyli się o pensa,

Kto na dłużej oddech wstrzyma.

AFORYZMY

Sąsiad – człowiek tak złośliwy, że mieszka obok.

Biuro podróży – instytucja zajmująca się wywożeniem ludzi na tyle daleko,
żeby nie byli w stanie wrócić do domu sami.