Thriller 13 sierpnia!

Fotografia Alfred Hitchcock

Każdego, kto potrafi utrzymać  nerwy na wodzy i wszystkim, którzy cenią sobie emocje sięgające granic, zapraszamy do lektury, mrożącego krew w żyłach tekstu, z okazji 112 urodzin Mistrza Suspensu.
Podpisano:
Alfred Hitchcock
Anthony Perkins
Jan Migielicz
Maciej Gardziejewski

MACIEJ GARDZIEJEWSKI

BALLADA O MISTRZU

Po omacku bez latarki
Mkną pod kocem ciarki (takie nocne marki)

Z pięt na łydki – z ud na „wzgórza”
A na „wzgórzach” grzmot za grzmotem (mała burza)

Więc hop z pleców w mgnieniu oka
Sza! Nie budzić (i nie straszyć) Sir Hitchcocka

Rano westchnął mistrz nad grzanką
I zapisał (jąc śniadanko) pomysł – zdanko

„Sterczy sztywno spod kredensu
Stopa w kierpcu (tudzież w laczku) dla suspensu”

A gdy scena nie ma sensu
Niech choć zmierza (Jezus Maria!) do suspensu

Potem związał krawat khaki
W węzeł (w średniowieczne stryczki?) byle jaki

W kieszeń wsunął (barwy ecru)
Kostkę chustki (czytaj: egri) w Pole Negri

Do ust dropsa z mięty chłodem
A cygara (są szkodliwe!) wielką kłodę

Objął był ciepłymi usty
I wypuścił (z płuc otchłani) obłok tłusty

Oto image Mistrza fachu
Mistrza fachu od kręcenia filmów strachu!

Filmów tkwiących w głębi duszy
Według strasznych (rany boskie!) scenariuszy

Sceny z oknem na podwórze
Pod prysznicem (goła laska – prysznic w górze)

Lub – od Biecza do Kentucky
Podziwiane wściekłe wróble (znaczy Ptaki)

I tysiące innych thrili
Które beret – ryły – ryją – będą ryli!

Jednak gryzła z dawien dawna
Mistrza  kwestia (funeralna) nie zabawna

- Będą wiecznie czarno-biało
(albo w 3D) kręcić aby grozą wiało?

Kiedy już opuszczę padół
Wśród milczenia ziemskich (i nieziemskich) gaduł?

Pytał w duchu i zawzięcie
Ssał cygaro (są szkodliwe!) jak wał zgięcie

Każdy – co tu dużo mówić -
Musi swoje gniazdo (obsrać?) tudzież uwić

Zaskakując jak boss mafii
(Lub Łapicki) i urodą jak  Kadafi

I niech śmierdzi – i niech pachnie
Byle z widza (czy niewidza) wyrwać – Ach nie!

I wiadomość ta aż mrowi
Wnet się urwał (czarno-biały) film Mistrzowi

Zeszło mu się z tego „Kina”
Zabrał z  sobą swoją „Lampę Alladyna”

Widać przyszła jego pora
Teraz mają (Jezus Maria!) TAM cykora

Opowiada im thrillery
Aż grzmią – Przestań! Alfred przestań do cholery!

Wieczność to nie kino akcji
Walisz (Alfred!) jak z wysokiej (Alfred!) trakcji

I by zwalczyć ciut nerwicę
Śle Pan na dół (co ma robić?) błyskawice

Grzmoty i jesienne burze
Burząc morza oceany (i kałuże)

A pod kocem nocne ciarki
Po omacku (pojedynczo) bez latarki

Od Ryk aż do Portofino
Omdlewają (ale horror!) ale kino!

A ze strachu – dodam jeszcze –
że te ciarki (jak to ciarki) mają dreszcze

Wiersz skończyłem o północy
Chciałem już zawinąć ciało w ciepły kocyk

Jeszcze tylko ubić jasiek
Ciut pomarzyć (o de Dody) i o kasie

Bo za tydzień przyjdzie renta
Nagle wrzask mi zjeżył włosy – A gdzie puenta?

I komara się nie przytnie
Pomyślałem – Alfred, kurwa! (to się wytnie)

Taka puenta jaka groza
Drżałem pisząc (straszną puentę) jak mimoza:

Puenta:

Kiedy rzeczywistość miałka
Wtedy fikcja jeży włosy gęsi skórkę ścina białka!!!