Portal Satyryczny Migielicz.pl przedstawia Państwu “Piosenkę o zielonych ufoludkach z wyspy Utopii” oraz epitafia Zbigniewa Radosława Szymańskiego, laureata wyróżnionego w VII Ogólnopolskim Konkursie Satyrycznym “O Statuetkę Stolema” w Gniewinie 2011 r.

ZBIGNIEW RADOSŁAW SZYMAŃSKI

PIOSENKA O ZIELONYCH UFOLUDKACH Z WYSPY UTOPII

Refren:

W całej Europie, (więcej!) i w świecie,

Na dworcach, w portach czy na lotniskach -

jeśli będziecie, ich odnajdziecie.

Tam ufoludki mają swą przystań.

Z zielonej wyspy wieczni nomadzi,

zielone ludki – wszechświat ich wessał

zielonym szmalem. Zawsze ich zdradzi

butów przetarta w drodze podeszwa.

Gdy wiatr zawieje wystawią czułki,

by gnać na oślep niczym lemingi.

Dla nich pod górę, co innym z górki -

ludki z planety skorej do figli.

Jeżeli spotkasz gdzieś ufoludka,

nakarm i wspomóż – sercem odpłaci.

Historia jego długa, lecz krótka

przyszłość – ma zszarzeć wśród innych nacji.

Ref.: W całej Europie…

Z zielonej wyspy, zielony ludek

czerwony żupan zmienił w różowy.

Biel poszarzała wędrówki brudem,

fantazja z jego nie dymi głowy.

Zielony ludek nie ma gdzie wracać,

dom już od dawna w rękach lichwiarzy.

Poje, popije, wiecznie ma kaca,

o tej co nie zginęła wciąż marzy.

A gdzieś zielona wyspa, w zieleni

z zielną żoną i dziećmi tonie,

a on naiwny wierząc, że zmieni

wyspę w Utopię, marzeniem płonie.

Choć nie chcesz słuchać mojej piosenki,

sens jej dociera do ciebie z trudem,

spójrz w lustro – nawet gdyś nie jest piękny,

sprawdź, czy i tyś już nie ufoludek.

Ref.: W całej Europie…

Epitafia

Epitafium czekającego na Godota

Czekał na Godota. Już skończona męka.

Zszedł – była sobota. Teraz Godot czeka.

Epitafium krótkodystansowca

Dystans był krótki: za setą seta.

Tu dla wątróbki nareszcie meta.

Epitafium waginy

Już się nie wyginam.

Sztywnam coś –Wagina.

Epitafium kierowcy, który ochlapał mnie błotem

Wybacz żem błotem cię ochlapał,

dziś w błocie wiecznym będę chrapał.

Epitafium miłośnika domowych przetworów

Całe wieki jadał weki.

Dzisiaj sam zawekowany.

Słój otworzyć nie bądź prędki -

Towar przeterminowany!

Epitafium goniącego za szczęściem

Wciąż gonił za szczęściem,

aż swój złapał ogon.

Zrozumiał nareszcie:

ziemia jest okrągłą.

Epitafium ofiary rekina

Tu leży moja noga i część ręki.

Resztę pożarł rekin.

Mym grobem (co za kpina!)

konserwa z rekina.

Epitafium Nergala

Podarłem Biblię – głupim był zawdy.

Dziś mnie na sztuki rwą tłuste mady.

Robal mit babiloński obala -

Inferno nie jest światem Nergala.

Epitafium kwartalnika „Bliza”

Tu leży „Bliza”.

Aż tak naczelny zniża,

żebyś przeczytał gapiu,

chociaż jej epitafium.

Epitafia z cmentarza na ulicy Wiejskiej

Epitafium działaczy PO

W Black Jacka dobrze nam szło.

Szkoda, że to już PO.

Epitafium mafii hazardowej

Miro, Rycho, Zbycho – społem

cała mafia tutaj leży.

Cmentarze naszym żywiołem.

Jarek już nas nie namierzy.

Epitafium Leszka Millera

Jak zacząłem, tak skończyłem.

Za ruble z Moskwy mam tę mogiłę.

Epitafium partii PJN

Pomódl się za mnie – nie wiem co pocznę.

Szans na zbawienie ma jeden procent.

Epitafium partii PSL

W zagrodzie, czy w polityce

zawsze był przy korycie.

Lekką niech będzie mu płyta,

może zechce znów do koryta?

Epitafium Palikota

Nowoczesne Państwo?

Ech, powiem wam szczerze:

„Jest komórka, laptop, wibrator…

Dobrze mi tutaj leżeć!”

Epitafium agenta Tomka

Co pracowała dla Jarka

leży tu moja fujarka.