SATYRYCY, KTÓRZY ODESZLI DO DOMU OJCA W OSTATNICH LATACH (PO 2010 ROKU)

“Wieczność przed nami i wieczność za nami,
a dla nas chwila między wiecznościami”

Jan Izydor Sztaudynger

Przypominamy Państwu satyryków, głównie piszących, którzy w ostatnim czasie odeszli do Domu Ojca w Niebie, kończąc ziemski żywot.

JAN WANAGO

Jan Wanago zmarł 23 stycznia 2013 r. w wieku 78 lat w swoim domu we Wrześnicy koło Sławna. Jego ciało pochowano 26 stycznia 2103 r. na cmentarzu we Wrzesnicy. Był on Bardem Ziemi Sławieńskiej, jednym z ostatnich autentycznych poetów ludowych, prawdziwym poetą chłopskim, człowiekiem prostym, który – jak często sam podkreślał – nie ukończył wielu szkół, a ukochał w szczególny sposób słowo pisane, któremu oddał się bez reszty.

Jan Wanago pisał głównie fraszki, satyry, poematy… Jednocześnie pisał niekiedy także długie na 30, 80 i zdarzało się, że więcej stron pisma kierowane do różnych władz państwowych, w których podpowiadał, jak naprawić Naszą Ojczyznę Polskę.

ALFRED SIERZPUTOWSKI

Alfred Sierzputowski zmarł 7 listopada 2015 r. w Ostrołęce w wieku 78 lat. Pochowany został na cmentarzu parafialnym przy ul. Kurpiowskiej. Urodził się 17 lipca 1937 r. w Łęgu Przedmiejskim koło Ostrołęki (gm. Lelis) w rodzinie rzemieślniczej Franciszka i Rozalii Sierzputowskich. W 1955 r. ukończył Technikum Samochodowe w Olsztynie. Pracował m.in. w Państwowej Komunikacji Samochodowej w Ostrołęce, Zespole Elektrowni i Ostrołęckim Ośrodku Kultury. W 1985 r. przeszedł na rentę. Debiutował w 1968 roku drukiem fraszek w czasopiśmie “Pięć Rzek” i w “Kamenie”. Był poetą, satyrykiem, prozaikiem i publicystą, współzałożycielem Grupy Literackiej Narew, a następnie Klubu Literackiego “Narew”, którego przez kilka lat był jego prezesem.

Utwory Alfreda Sierzputowskiego (fraszki, wiersze, artykuły publicystyczne) drukowane były na łamach wielu czasopism, m.in. “Barwy”, “Głos Nauczycielski”, “Chłopska Droga”, “Trybuna Mazowiecka”, “Ozveni-echo” (w dawnej Czechosłowacji), “Poezja dzisiaj”, “Parnasik”, “Tygodnik Ostrołęcki”, “Pracownia”, “Przydroża”. Przez kilka lat współpracował z “Tygodnikiem Ostrołęckim”, w którym drukował felietony pt. “Obserwacje”. Był redaktorem większości wydanych przez Towarzystwo Przyjaciół Ostrołęki tomików poezji ostrołęckich literatów. W 2002 roku wspólnie z Czesławem Parzychem opracował “Poetycki Almanach Kurpiowszczyzny”, prezentujący twórczość blisko 50 współczesnych poetów Ostrołęki i regionu. Aktywnie uczestniczył w życiu kulturalnym miasta i regionu. Był także członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

Opublikował 16 tomików wierszy i fraszek, tom opowiadań.

Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Został odznaczony m.in. Złotym i Brązowym Krzyżem Zasługi, medalem “Zasłużony Kulturze Polskiej”, odznaką “Zasłużony Działacz Kultury”, odznaką honorową “Za zasługi dla miasta Ostrołęki”.

BARBARA FILIPOWSKA

Barbara Filipowska zmarła po długiej i ciężkiej chorobie 16 maja 2014 r. Była znaną w Szczecinku, ale nie tylko, poetką, harcerką, wieloletnim pedagogiem. Była osobą z wyjątkowym poczuciem humoru.

Zostawiła po sobie swoją bogatą i jakże realnie obrazującą naszą codzienność twórczość oraz miłe wspomnienia.

Barbara Filipowska była nauczycielką fizyki, pracowała w Szkole Podstawowej nr 2 i 5 w Szczecinku oraz Państwowym Domu Dziecka w Szczecinku. Wykształciła rzesze mieszkańców miasta. I choć była na zasłużonej emeryturze pomagała romskim dzieciom w nauce przedmiotów ścisłych. W dowód wdzięczności została przez nich nazwana Białą Siostrą.

Wiersze zaczęła pisać od momentu wstąpienia do Klubu Poetyckiego “OPAL” działającego w SAPIK-u w Szczecinku.

Debiutowała w Poczcie Poetyckiej Radia Koszalin, gdzie bywa częstym gościem.

Jej utwory drukowane były w różnych periodykach m.in. „Angora”, TS„Temat”, almanachach pokonkursowych oraz tomikach zbiorowych tj. „Ukołyszą nas słowa”, „Smak obecności – Kominkowa 15”, „Chocholi taniec”.

Była laureatką liczących się w środowisku konkursów poetyckich tj. Ogólnopolski Konkurs Poetycki „Malowanie Słowem” (2005, 2008, 2009), Ogólnopolski Konkurs Poetycki im. Stanisława Leca w Nowym Targu 2005, Ogólnopolski Konkurs Satyryczny „Satyrbia”  w Białymstoku 2006, Turniej Jednego Wiersza 2006 i 2007, Regionalny Konkurs Ekologiczny na wiersz i fraszkę ‘Wypalaniu traw mówimy nie” w Szczecinku 2008.

Wydala tomiki poetyckie: W 2008 r. ukazał się jej pierwszy tomik poetycki „Cień opada przed liściem”, a rok później kolejny – „Obcowanie”, oraz”Powidoki” w 2011.

Należy do Stowarzyszenia Autorów Polskich.

Odznaczona Krzyżem Kawalerskim, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotym Krzyżem „Za zasługi dla ZHP” oraz honorową odznaką „Za zasługi dla rozwoju województwa koszalińskiego”. Nominowana w konkursie Mocarz Gospodarczy Powiatu Szczecineckiego w kategorii Pozagospodarcza Osobowość Roku.

ANDRZEJ KLAWITTER

Andrzej Klawitter zmarł 28 czerwca 2019 r.  w wieku 67 lat po długiej chorobie nowotworowej. Pogrzeb odbył się w środę 3 lipca 2019 r. na cmentarzu w Szamocinie.
Andrzej Klawitter był polskim pisarzem, aforystą, satyrykiem, autorem słuchowisk radiowych. Urodził się 7 czerwca 1952 r.

Z wykształcenia był ekonomistą, z zamiłowania dziennikarzem (publikował w „Gazecie Regionalnej Powiat”, drukowanej w Nakle nad Notecią, a także współtworzył szubińskie pismo „Pelikan”). Pracę literacką rozpoczął w 1984 roku słuchowiskami SF: „Granica” i „Operacja”, napisanymi dla Programu IV Polskiego Radia.

Jest autorem kilku powieści w tym trzech dla młodzieży (Licealiści, Jedynaczka, Ślicznotka. Dwie powieści były drukowane w odcinkach w bydgoskim „Dzienniku Wieczornym” w latach 1991-1992. (Labirynt zazdrości)

Pisał również aforyzmy, z których część z nich została opublikowana w zbiorze sentencji – „Księdze aforystyki polskiej XXI wieku (wyd. Videograf II, Katowice 2002 r.).

Mieszkał, pracował i tworzył w Szubinie koło Bydgoszczy.

BARBARA SUDOŁ

Barbara Sudoł zmarła 24 czerwca 2014 r. w Olkuszu  w wieku 70 lat. Pochowana została na cmentarzu parafialnym w Olkuszu w dniu 28 czerwca 2014 r. Urodziła się 8 czerwca 1944 r.

Barbara Sudoł była polską poetką, pisarką i szaradzistką, autorką wielu książek i opowiadań dla dzieci, w tym cyklu powieściowego dla najmłodszych dzieci o Kogutku Ziutku, Tworzyła znakomite szarady, w tym anagramy,homonimy, logogryfy, rebusy i palindromy, limeryki i fraszki, które publikowała w kilkudziesięciu czasopismach.

W 2011 została nagrodzona Olkuską Nagrodą Artystyczną za całokształt osiągnięć twórczych.

Barbara Sudoł pochodziła z Kęt.Urodziła się w rodzinie kolejarskiej, dlatego też zamieszkiwała w kilku miejscowościach: w  mieście Brzeszcze, na Mazurach, a następnie w Olkuszu, gdzie mieszkała 47 lat. Studiowała chemię na UJ. Pracowała przez 3 lata w szkole, a następnie w Hucie Szkła w Jaroszowcu, potem w Instytucie Gospodarki Materiałowej w Dąbrowie Górniczej, a następnie w Hucie Szkła w Szczakowej do emerytury.

W 2005 roku wydała tomik fraszek pt. “Fraszki szaradziarskie”- godne polecenia.

BOGUSŁAW URLIK

Bogusław Urlik zmarł 9 marca 2019 r. Pogrzeb odbył się 13 marca 2019 r. Bogusław Urlik był wybitnym polskim poetą, fraszkopisarzem i satyrykiem. Urodził się 2.03.1945r. w Dąbrowie Górniczej. Studia ukończył na Wydziale Metalurgicznym Politechniki Częstochowskiej.

Jako poeta-satyryk debiutował w 1995 roku w „Najlepszych Dowcipach”. Jego wiersze, fraszki, i opowiadania publikowane były w czasopismach: „Najlepsze Dowcipy” (nagroda), „Tygodnik Pilski” (nagroda), „Poznaj Swój Kraj”, „Simp Wielkopolski”, „Twój Dobry Humor” (wyróżnienie), „Przekrój”(pierwsza nagroda), „Akant” (nagroda Leszka Wierzchowskiego) oraz „Tygodnik Nowy” (stała rubryka).

W 2007 r. został laureatem konkursu Pilskiego Domu Kultury na trzy tomy wierszy.
W 2007 r. wydał tomik „Nie garb się”, a następnie w 2009 r. wydał drugi tomik „Misiu – fraszki damsko-męskie”.
W roku 2010 otrzymał wyróżnienie w VIII Ogólnopolskim Konkursie Satyrycznym „O grudę bursztynu” w Gdyni, za wiersz „Lutnia”. Natomiast za wiersz „Czas chwile kradnie” wygrał  w turnieju jednego wiersza  podczas Pilskiej Nocy z Poezją.
Bogusław Urlik był także autorem piosenek (słowa i muzyka), zwłaszcza dla kabaretu „Skleroza” i poetycko-muzycznego zespołu „Zaułek Puchaczy”, działających przy Klubie Seniora  w Pile. Kochał przede fraszki, w których osiągnął wysoki poziom i którymi potrafił zaskakiwać swoich słuchaczy.

RYSZARD PODLEWSKI

Ryszard Podlewski zmarł po długiej chorobie w piątek 2 marca 2018 r. w wieku 86 lat. Urodził się w 1931 roku we Wronkach.

Był dziennikarzem radiowo-telewizyjnym, poetą, aforystą, fraszkopisarzem, felietonistą, satyrykiem, autorem tekstów piosenek, programów satyrycznych, literackich i estradowych oraz filmów dokumentalnych.
Debiutował fraszkami na łamach „Głosu Wielkopolskiego” w roku 1953 .
Wydał kilka tomów krótkich form literackich m.in.: “ROK z VATem”, “Fraszki, aforyzmy, limeryki -czyli DRAKO-róbstwo”, “Afo-ryzmy z cyklu: Notatki myśliwego”. “Aforyzmy – Aphorismen”. Był członekiem Wielkopolskiego Oddziału Związku Literatów Polskich.
Przez ponad 20 lat związany był z Polskim Radiem Kielce aż do 1975 roku, kiedy przeniósł się do TVP Poznań. Pisał teksty do programów satyrycznych, literackich i estradowych. Przez 11 lat wraz ze Stanisławem Fornalem byli autorami “Dziennikarskich i Radiowych Szopek Kieleckich”, które wystawiano zarówno w Polskim Radiu, jak i na scenie. Był też jednym z założycieli Kabaretu Dziennikarzy i Aktorów “KA CZKA”. Przez 5 lat prowadził program Nocne Kielce i zorganizował pierwszy Zlot Słuchaczy tego programu z całej Polski u stóp Łysicy. Następnie przez wiele lat występował w telewizji Poznań, gdzie prowadził program “Gwóźdź w bucie”, mający formę felietonów. Każdy felieton był puentowany autorskim aforyzmem Ryszarda Podlewskiego.

RYSZARD MAREK GROŃSKI

Ryszard Marek Groński zmarł 24 grudnia 2018 r. Urodził się 20 lutego 1939 r. w Łańcucie. Z wykształcenia był historykiem, ale pracował jako dziennikarz, pisarz, satyryk.

Był polskim pisarzem dla dorosłych i dla dzieci, poetą, satyrykiem, dziennikarzem. Współpracował m.in. ze “Szpilkami”, “Polityką”, “Nie”, z warszawskimi kabaretami literackimi, m.in. Szpakiem, Wagabundą, Dudkiem, Pod Egidą. Jest autorem wierszy satyrycznych, powieści, książek dla dzieci, współautorem spektakli dla teatrów muzycznych, m.in. musicalu „Machiavelli” oraz opracowania z historii kabaretu literackiego w Polsce.

Był kierownikiem literackim warszawskiego Teatru Syrena, gdzie grano jego sztukę „Won!” w reżyserii Barbary Borys-Damięckiej. Był bardzo wszechstronnym twórcą kabaretowym, tworzył znakomite monologi, skecze, piosenki. W Kabarecie “Pod Egidą” przez pewien czas sam występował z autorskimi satyrycznymi komentarzami do rzeczywistości. Był autorem scenariuszy popularnych komedii Janusza Rzeszewskiego: “Lata dwudzieste… lata trzydzieste” (1983) oraz “Misja specjalna” (1984) a także szpiegowskiego filmu Czesława i Ewy Petelskich “Kim jest ten człowiek” (1984).

Pisał felietony w “Polityce” oraz pod pseudonimem w “Nie”. Jego styl charakteryzuje częste nawiązywanie do wierszy, kabaretów, czy nawet prostych dowcipów, które służą opisowi bieżących wydarzeń politycznych, społecznych i kulturalnych. Ostatni swój tekst pt. “Pierwszy kabaret Niepodległej” opublikował dnia 12 grudnia 2018 r. na łamach “Polityki”.