POŻEGNANIE EWY RADOMSKIEJ

Jej wrodzona błyskotliwość myśli i sposób ich wyrażania był zawsze żywy i wyrafinowany. Była wspaniałą poetką, aforystką i pisarką. Jej ciepła osobowość i pogoda ducha przyciągała ludzi. Poznałyśmy się w maju 2019, na Warszawskich Targach Książki i od razu przypadłyśmy sobie do gustu. Miałyśmy wiele wspólnych tematów, bo nasze roczniki urodzenia były do siebie zbliżone. Ponieważ ja jestem Wrocławianką, okazało się, że obie mamy wielu wspólnych znajomych. Ewa przez wiele lat pracowała we Wrocławskim Ratuszu i często bywała na imprezach kulturalnych, gdzie jak się okazało nasze drogi już wcześniej mogły się krzyżować. Łączyła nas miłość do słowa pisanego i często temat wyrażania się słowem był naszym tematem wspólnej dyskusji. Lubiłam bardzo Ewę jej wielkie poczucie humoru, które widzimy nie tylko w jej poezji czy aforyzmach, ale poczucie humoru było synonimem jej dnia powszedniego. Będzie nam wszystkim Ewy bardzo brakowało.
Ewa Radomska była pisarką sensu stricto… „doznaję, przeżywam, piszę”. Jej wiersze, aforyzmy, felietony to spontaniczne prawdy, prawie żywe momenty z jej autobiografii rysowane obrazami z życia. Ujawniała w nich swoje stany psychiczne, symbolizujące ludzkie odczucia. Ewa pisała co czuła, co widziała, co odbierała wszystkimi zmysłami, co przeżywała i to czego pragnęła. Można zauważyć, że niektóre jej utwory są lirycznym pamiętnikiem duszy. Pisaniem definiowała samą siebie odsłaniając swe tajemnice.

Ewa Radomska – urodziła się w 1948 r. w Dzierżoniowie na Dolnym Śląsku. Ukończyła Wydział Prawa na Uniwersytecie we Wrocławiu. Była długoletnim pracownikiem samorządowym we Wrocławskim Ratuszu.

Przygodę z pisaniem rozpoczęła we Wrocławiu w latach 70, we wrocławskiej prasie: „Gazeta Robotnicza”, „Słowo Polskie”, „Konkrety”, ”Wieczór Wrocławia”. Ale tak prawdziwie ta przygoda z pisaniem przerodziła się na poważnie, kiedy w 1987 roku wystąpiła na Turnieju Łgarzy w Bogatyni i zdobyła II miejsce.

Najważniejsza nagroda – to międzynarodowa nagroda literacka to „Mała Papryka”, w 2021 roku, przyznawana w Serbii za wkład w dziedzictwo myśli aforystycznej.

Inne nagrody literackie to m.in. finał w Turnieju Łgarzy – w Bogatyni w 1987 roku, II miejsce w kategorii „Cykl aforyzmów konkursu na miniaturę literacką” 1994 r. w Katowicach. W latach 2005 i 2007 główne nagrody, w konkursie im. S. Leca na fraszkę w Nowym Targu. W roku 2009 zajęła pierwsze miejsce w konkursie na bajkę dla dzieci – konkurs Fundacji „Kobieta50plus”. W roku 2010 otrzymała wyróżnienie za wiersz „Co dalej” w XVI Chojnickiej Nocy Poetów.

Napisała ponad 300 artykułów publicystycznych, które ukazywały się w prasie wrocławskiej: „Gazeta Robotnicza”, „Słowo Polskie”, „Konkrety”, ”Wieczór Wrocławia”, „Gazeta domowa” oraz tygodnikach i miesięcznikach innych miast. Drukowano jej utwory w „Sukcesie”, „Wieściach”, „Tygodniku Ludowym”, „Rzeczy Krotoszyńskiej”, „Radarze”, również satyryczne teksty w „Karuzeli” i „Szpilkach”.

Obecna jest w wielu antologiach z utworami jak wiersze, aforyzmy i teksty prozatorskie. Od roku 2009 pisała dla portalu Weranda Literacka „Kobieta50plus”. Publikowała tu eseje, wiersze i felietony oraz relacje ze spotkań z Powstańcami Warszawskimi. Ewa Radomska pisała również książki dla dzieci, głównie bajki i opowiadania. Wielokrotnie wiersze Radomskiej były tłumaczone na język serbski. W grudniu 2019 ukazały się w piśmie literackim Trag nr.60 - wydawanym w Vrbas, przez Serbską Bibliotekę Narodową. W kwartalniku “Serbska Wiła” z kwietnia 2020, Republiki Serbskiej, Bośnia i Hercegowina, zaprezentowano pięć wierszy poetki. Prezentowana była również w Macedonii w prestiżowym bałkańskim roczniku literackim.

Pożegnanie Ewy Radomskiej odbędzie się w piątek 18 kwietnia 2025 r. o godzinie 11:00 na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu.

Izabella Degen

Artykuł został opublikowany 16 kwietnia 2025 r. na portalu: kobieta50plus.pl