Paweł Szczeciński “O Kniaziu Wszemirze” – Wyróżnienie w II edycji Ogólnopolskiego Turnieju Satyrycznego im. Aleksandra hr. Fredry- “FREDROWANIE-2011″

Portal Satyryczny Migielicz.pl przedstawia Państwu wiersz Pawła Szczecińskiego pt. “O Kniaziu Wszemirze”,  za który został on wyróżniony drukiem w II edycji Ogólnopolskiego Turnieju Satyrycznego im. Aleksandra hr. Fredry- “FREDROWANIE-2011″ w kategorii FREDRASZKI (poezja).

PAWEŁ SZCZECIŃSKI

O KNIAZIU WSZEMIRZE

Kniaź Wszemir po drabinie
Wspiął się do okna w wieży,
Zobaczył żonę Ninę
Z kochankiem bez odzieży.
Wpadł jak piorun do środka,
Z mieczem ku łożu ruszył
“Ha! Nakryłem cię słodka
Jak świntuszysz z koniuszym!”.
Zrobił wdech, zmrużył oczy,
Mocniej broń w garści ścisnął,
Gach jak z procy wyskoczył,
Miecz nad głową mu świsnął!
Czuł, że łaski nie będzie!
Nie chciał stracić klejnotów!
Do łazienki wbiegł w pędzie
Nie chwyciwszy galotów.
Zaklął kniaź: “Płaska stopa!
To chudzielec i fleja!”,
Dać gachowi w zad kopa
Jeszcze zdążył z woleja.
Potem kniaź do łazienki
Wpadł jak ogień polano,
Wydał gach głosik cienki
Jakby go kastrowano!
Chociaż Nina pobladła
Kiedy zaczął jodłować,
Do łazienki też wpadła
By kochanka ratować.

Sama rzucić się chciała
Na miecz (jatka by była!)
Ale w drzwiach skamieniała
Po tym co zobaczyła.
Gach w ręczniku przemieszczał
Się w kierunku stelaży,
Kniaź zań szarpał i wrzeszczał:
“Zdejmuj! Ten jest do twarzy!”.
I na końcu wierszyka
Jeszcze musi być puenta:
Łap się w biedzie ręcznika,
Ten do twarzy – rzecz święta!