NA GRZYBY!

Na Warmii zaczęło się prawdziwe grzybobranie!

Prasa zamieszcza fotografie taaakich prawdziwków i koźlaków. W sezonie turystycznym, kiedy niezbyt ładna pogoda, jak teraz, warto nałożyć przeciwdeszczowy płaszcz, kalosze i wyskoczyć na grzyby. Jeśli nie mamy samochodu, nie szkodzi. Busiki docierają teraz wszędzie, gdzie są grzybowe okolice. Ja, grzybiarz od 40 lat, polecam lasy w okolicach Butryn, Naterek, Unieszewa i Purdy na Warmii.

Ja już nie korzystam z poradników grzybiarskich, bo mam duże doświadczenie, ale mniej wprawnym grzybiarzom albo początkującym, polecam. Znajdziemy tam nie tylko fotografie grzybów jadalnych i trujących w kolorze, ale również przepisy, jak zbierać te pierwsze i jak je przyrządzać. I co zrobić, jeśli stwierdzimy u siebie objawy zatrucia.

Stąd warto jednak wybrać się do lasu z doświadczonym weteranami zbieractwa, bowiem niektóre trujące młode grzyby przypominają grzyby jadalne. Najczęściej mylony jest śmiertelnie trujący muchomor sromotnikowy z kanią.

O tej porze, kiedy sporo po lesie kropiło, zbieramy w lasach sosnowych lub pod dębami prawdziwki ( doskonałe jako smażone i w marynacie), w osikach czerwone łebki ( marynata), pod sosnami i w mchu kurki ( do smażenia), kanie natomiast ( do smażenia, w jajkiem), na śródleśnych polanach i na skraju lasu, gdzie jest dużo słońca. Na terenie piaszczystym doskonałe w smaku, szczególnie w marynacie, niedoceniane przez wielu piaskowce, odmiana prawdziwka. A jak jest taki grzybowy wysyp, o czym sygnalizują nam czytelnicy, to i na pewno wkrótce pojawią się kołpaki ( marynata!) i rydze (wspaniałe jako smażone, z masełkiem).

Ja sam jeszcze na prawdziwe grzybobranie się nie wybrałem, tylko na krótki spacerek na Tracku za Olsztyn.

A tam, w alei dębowej, którą sadzili potomkowie gospodarującego tu rodu Grzymałów, rósł taki oto prawdziwek.

Tekst i fot. Władysław Katarzyński