MIROSŁAW WELZ “AFORYZMY” WYRÓŻNIENIE W TURNIEJU LITERACKIM W RAMACH XXV OGÓLNOPOLSKIEGO TURNIEJU SATYRY „ O ZŁOTĄ SZPILĘ” 2022

XXV OGÓLNOPOLSKI TURNIEJ SATYRY „ O ZŁOTĄ SZPILĘ” 2022

TURNIEJ LITERACKI

WYRÓŻNIENIE

MIROSŁAW WELZ

AFORYZMY

Życie przez „rz” jest niepoprawnie dłuższe.

Politycy segregują nas, bez zmieszania.

Można oczernić białym wierszem.

Celebryci: pariasi na Parnasie.

Poeci bywają prozaiczni.

Po śmierci może się okazać, że piekłem jest powrót do życia.

Człowiek jak Hydra, traci głowę wiele razy.

Prości ludzie rzadko cierpią na skrzywienie zawodowe.

Mniejszości ciągle pragną więcej.

Trudna droga uczy nas pokonywać przeszkody, łatwa tylko rozleniwia.

Zbrodnie jednostek stawia się przed sądem, zbrodnie narodów na cokołach.

Echo ma zawsze ostatnie słowo.

Optymiści mają problem ze wzrokiem, nie widzą problemów.

Geniusz i głupiec są w sumie średnio inteligentni.

Sumienie jak cień, w mroku znika.

Z pustym brzuchem jesteśmy głodni, z pustą głową beztroscy.

Paradoks: logika absurdu.

Znicz rozjaśnia pamięć.

Do i od pewnego wieku więcej nam wypada.

Cmentarze nas dołują.

Nie ma problemów z osobowością tylko ten, kto jej nie ma.

Z dna też można się stoczyć.

W życiu jak w klatce na kurzej fermie, odchody z góry lecą nam na łeb.

Jeśli dotkniesz łajna, masz smród od ręki.

Natura pokazuje świat jaki jest, cywilizacja jaki sobie wymyśli.

Niektórym wykształcenie odbiera resztki rozumu.

Dzięcioł wystukuje swoje menu.

Poziom wiedzy studentów pogłębił depresję profesora.

Najgorzej gdy głupocie zbierze się na szczerość.

Sumienie z wiekiem przechodzi mutację.

W życiu i w szachach liczą się głównie figury.

Inflacja literatury: spadek wartości słowa.

Najwięcej wiedzą o nas niespełnione marzenia.

Alkohol wyrównuje poziomy inteligencji.

Tym łatwiej nam oceniać innych, im mniej o nich wiemy.

Racje stanu dla społeczeństw bywają głodowe.

Zegary regularnie tracą czas.

Dno jest dobrym miejscem żeby się odbić.

Kobieta może zapomnieć wszystko, oprócz szminki i grzechów swojego męża.

Miłość od pierwszego wejrzenia dotyczy też niewidomych.

Charakter człowieka poznajemy wtedy, gdy zostanie on naszym szefem.

Płynąc z prądem oddalamy się od źródeł.

Większość jasnowidzów ściemnia.

Bezprzykładny przykład.

Kobiety to słaba płeć, mężczyźni słaby charakter.

Z miłością jak ze starym drzewem, nie wolno przesadzać.

Na pijaństwo trzeba patrzeć trzeźwo.

Pijak pije do swojego dna.

Wszystko jest w normie, tylko norma do bani.

Najczęstszą przyczyną powstań są upadki.

Bezprawie jest lepsze od złego prawa.

Trudno przewidzieć przyszłość, łatwiej na nią zaczekać.

Syzyfowa płaca.

Zamiast jakości mamy jakoś.

Najczęściej przesadzają ogrodnicy.

Pieniądze szczęścia nie dają, choć ich brak bywa przyczyną nieszczęść.

Milczenie jest mową ciszy.

Płacić trzeba zarówno za nabytą mądrość, jak i wrodzoną głupotę.

Ile razy można zerwać rajskie jabłko?

Organy publiczne skazane są na impotencję, nie wolno im się postawić.

Szczęścia się nie ma, co najwyżej miewa.

Zapamiętujemy powierzchowność, nad głębią przechodzimy jak nad taflą wody.

Wszyscy wierzą, chociażby w siebie.

I przy okrągłym stole można nieźle kantować.

Dekalog nie wymaga nowelizacji.

Człowiek merda językiem.

Jednostki lubią mieć za sobą zera.

Miłość zasusza łzy.

Polityka ma krótką pamięć do nazwisk.

Ulotne myśli unikają słowa.

Kroplówka łez uratowała niejedno serce.

Ile strachu kryje się w akcie odwagi?