Łucja Dudzińska – Haiku – Laureatka konkursu na haiku w ramach IX Ogólnopolskich Spotkań Poetyckich Chojnice – Charzykowy 2011
Autor: admin dnia 11 Sierpień 2011
Komentarzy: 2
Nasz Portal satyryczny specjalnie dla Państwa przedstawia utwór Łucji Dudzińskiej , która została laureatką konkursu na haiku w ramach IX Ogólnopolskich Spotkań Poetyckich Chojnice – Charzykowy 2011 .
ŁUCJA DUDZIŃSKA
HAIKU
kolejna jesień
z krzykiem dzikich gęsi
twardnieją pestki
Ciąg dalszy
W Japonii haiku pisze się w jednym wersie (w jednej linii)
“Pamiętajmy, że haiku to nie haiku – image, ani trójwersowa
forma o dowolnej metryce. Nie istnieje haiku bez satori, bez
wewnętrznego oświecenia, bez kontemplacji”.
Andrzej Tchorzewski autor eseju o haiku – “Tyle zasad, ile sylab, więcej zasad niż sylab”.
Jeśli chodzi o haiku to jest to najkrótszy utwór który ma najwięcej zasad – tak mi się wydaje.
Kto chce pisać dobre haiku, powinien się z nimi wszystkimi zapoznać, a może wtedy na różnych stronach internetowych nie będą nas rozczarowywać te “potworki” – niby haiku na wielu blogach i portalach.
Jeśli chodzi o haiku japońskich mistrzów to dotychczas w Polsce
jest jeszcze dostępne (chyba) tłumaczenie polskiej Japonistki
Agnieszki Żuławskiej-Umedy. Jest to najlepsze tłumeczenie, ponieważ haiku zostały przetłumaczone bezpośrednio z j. japońskiego na polski, a nie z angielskiego jak to jest u innych
tłumaczy.
Lubie haiku i japońską poezję również – tłumaczoną przez japonistów.
Jestem mile zaskoczona, ponieważ nagrodzone haiku jest jak najbardziej poprawne – w ramach języka polskiego.
Nie będę tutaj przytaczć całej historii haiku. Najważniejsze,
tylko to, że haiku wywodzi się z Japonii i w tym cały problem,
gdyż język japoński nie da się porównać z żadnym europejskim
językiem, także angielskim.
Ogólnie z perspektywy polskiego odbiorcy jest przyjęte, że haiku, to krótkie trzywersowe wiersze o układzie sylab 5+7+5
przedstawiające chwilę i próbujące uchwycić ulotność życia i barwę chwili.
Związane są więc z obserwacją świata i subiektywnymi skojarzeniami powstającymi w wyniku tej obserwacji. Funkcjonują
na zasadzie obrazka. Są zwiewne i mgliste gdzie dominuje uczucie
ulotności, przemijania. To poezja kontemplacyjna której tematyką
jest przyroda i życie.
Jednak najważniejsze w tym wszystkim jest satory – olśnienie.
Najgorsze jest to, że japońskie sylaby nie są odpowiednikiem
polskich.
W Japonii haiku ma układ 17 mor, a niektóre japońskie sylaby
mają po 2 mory, stąd w j. polskim haiku nie zawsze powinno mieć
17 sylab, ale nie więcej niż 17 sylab.