KAZIMIERZ SŁOMIŃSKI- HUMOR Z MOICH ZESZYTÓW

KAZIMIERZ SŁOMIŃSKI

HUMOR Z MOICH ZESZYTÓW (2016)

WYBÓR

A czy ktoś widział koło fortuny bez kantów?

A może stopa życiowa miała być miarą długości żywota?!

A może niektórzy mają tremę przed byciem sobą?

Ach, te urocze zakątki przy zgrabnych nogach!

Adam i Ewa? Zawdzięczamy im pierworodną rozkosz.

Alpinista musi wdrapywać się na swoje wygórowane ambicje.

Ambicja każe szukać dowodu na zaistnienie.

Ambitnym może odbijać palma pierwszeństwa.

Anioł musiał chyba coś przeskrobać, że zrobili go przy mnie stróżem.

Antropomorfizacja elit jest bardzo potrzebna w bajkach dla ubogich.

Archeolodzy mogą dokopać się do kultury czerepów rubasznych.

Autostradą do nieba lepiej jechać ostrożnie.

Baca powinien być nieco mądrzejszy od swoich baranów.

Balon z dumą daje odczuć, że osiągnął pełnię nadęcia.

Banki już na odległość śmierdzą wyzyskiem.

Bezprawie lubi być skuteczniejsze od prawa.

Błędy trzeba naprawiać. Na prawo albo na lewo.

Bohater naszych czasów nie wie nawet, jak na śmietniku ukraść milion.

Brak pieniądza trochę za bardzo ludziom śmierdzi.

Brak poglądów nie zwalnia gaduł od ględzenia.

Bycie sobą najlepiej określa świadomość.

Byle do wiosny. Będą jeszcze ładniejsze kwiatki.

Były już wielkie cele. I do tego przepełnione.

Bywają poeci większego formatu, na przykład A 4.

Bywała pięknie odziana, ale nędznie rozebrana.

Cielec może jest i złoty, ale w środku pusty.

Ciemnota na wysoki połysk jest bardziej elegancka.

Cienie dopiero w ludzkim wnętrzu osiągają pełnię.

Cień, jaki ktoś rzuca, zależy od tego, co mu przyświeca.

Co może prasa? Ot, choćby wyciskać nam olej z głowy.

Cudze apetyty pozostawiają niesmak.

Czasem strumień świadomości wypłukuje grudki złotych myśli.

Człowiek do człowieka boczy się na odległość zbliżenia.