Józef Banasiak – sylwetka

Józef Banasiak – urodzony w 1938 r. w Piotrkowie Trybunalskim. Od 2003 r. mieszka w Dobrym Mieście.

Wywodzę się z rodziny piszącej i rozśpiewanej. Śpiew kochałem od zawsze. Pasje literackie mam już w genach po swoim ojcu. Mój pierwszy, dziecinny wiersz napisałem mając 9 lat.

Z czasem ich przybywało. Pisałem do szuflady. Śpiewałem w najrozmaitszych chórach.

Występowałem też w kabarecie pisząc dla niego repertuar. Dużą część swego życia spędziłem na scenie. Moja edukacja kończy się na Szkole Oficerskiej Wojska Polskiego. Na jednym z poligonów jako młodszy oficer uległem ciężkiemu wypadkowi i musiałem odejść w stan spoczynku. Wierszy wciąż przybywało. Pamięć miałem dobrą. Postanowiłem kolekcjonować to, co wcześniej napisałem. Będąc na rekonwalescencji, miałem dużo czasu, który postanowiłem poświęcić pisaniu.
W czasach gdy obowiązywała ścisła cenzura, przekorna natura kazała pisać mi to – co było zakazane. Nawet dziś gdy mamy już rzekomą wolność słowa niejednokrotnie grożono mi więzieniem za moją lekką satyrę polityczną. Ja jednak nie przejmuję się niczym i piszę wszystko, co przyjdzie mi do głowy.

Już 27 lat należę do Nauczycielskiego Klubu Literackiego w Białymstoku. Należę też do Klubu Ludzi Twórczych w Zielonej Górze. Przed laty w Siedlcach organizowano Festiwal Satyry, w którym uczestniczyłem.

Zadebiutowałem w 1975 r. w Antologii Poezji Współczesnej.

Ostatnio piszę utwory satyryczne. Są to – piosenki, monologi, wiersze i fraszki.

Przez minionych 15 lat swoje utwory publikowałem w siedmiu lokalnych gazetach.

Wydałem 8 tomików i około 200-tu piosenek.  Utwory te znane są nie tylko w Polsce, ale w krajach ościennych, a także w Ameryce i w Australii. Moje wiersze są klasyczne i rymowane. Unikam w nich – zbędnych metafor. Zawierać muszą  głęboką treść oraz czytelny i zrozumiały morał.