“DUMA NARODOWA” Jarosław Andrasiewicz

Przedstawiamy Państwu wiersz Jarosława Andrasiewicza pt. “Duma Narodowa”, w którym  autor w ironiczny sposób opisuje swój zachwyt oraz  dumę z naszego Stadionu Narodowego.

W nawiązaniu do wiersza Władysława Katarzyńskiego (Szacunek) o “Stadionie Narodowym”, pozwalam sobie dołączyć odrębne (satyryczne) zdanie.

Pozdrawiam.

Jarosław Andrasiewicz

JAROSŁAW ANDRASIEWICZ

DUMA NARODOWA

Pieją wszyscy dziennikarze
Upust dając własnym słowom:
„Polska wreszcie dziś pokaże
Swoją dumę narodową!”

Rzeźbę, czy też sztych malarski?
My robimy inną zmyłkę
Stadion! Stadion? Tak, piłkarski
Gdzie nie można zagrać w piłkę

Ma kopułę – polskie dziecię
Ciężką przy tym jak cholera
Ponoć jest najlepsza w świecie
Tyle, że się nie otwiera

Ciasne schody ktoś zbudował
I pękają już miejscami?
Ale któż by się dziś przejmował
Takimi tam detalami

Patrzy Niemiec na zjawisko
I po cichu sobie duma:
„Ja… rozumieć teraz szysko:
Jaki naród – taka duma”

Lecz ja inny mam komentarz
Chyba każdy go dziś skuma:
„Biedna Polsko – blisko cmentarz
Skoro beton to Twa duma”

17.02.2012