Benedykt Gwóźdź “Jak to z utopcami boło” – Wyróżnienie w III Śląskim Przeglądzie Kabaretowym ,,MoHumorek”

Portal Migielicz.pl przedstawia Państwu opowiadanie Benedykta Gwoździa pt. “Jak to z utopcami boło”, za które otrzymał on wyróżnienie w III Śląskim Przeglądzie Kabaretowym ,,MoHumorek” w kategorii “Pisane, rysowane”.

BENEDYKT GWÓŹDŹ

JAK TO Z UTOPCAMI BOŁO

Kydy opowiadom ta historia, to nikt mi nie chce uwierzyć, że łona im się naprowdy przytrafiła. Najbardziej śmieją się ze mnie moje wnuki, mówiąc:

- Ołpa co ty zaś za gupoty opowiadosz ?

Siedzą w fotelu, pykom fajka i godom im, że kiedyś były utopce, strzygi, skrzaty, beboki, a łoni na to:

- Ha, ha, ty i te twoje beboki i utopce ha, ha !

Może wy mi uwierzycie, a boło to tak.

Jak się szło do nos do dodom, na drodze była tako głymboko studnia. Starzy ludzi powiadali, że mieszkali w ni utopce, wielu tych utopcow było ? – to ludzie godali różnie, jedni że cołko rodzina, inni  że co najmni piyńciu utopcow. Godali tyż, że jak się dobrze było przyjżeć to można ich było zoboczyć jak na rancie studni siedzieli.

Mój starzyk godoł, że to cwane bestie som, umiom sie przeobrazić w eleganckich panow we fraki ubrane z eleganckimi cylindrami na głowach. Ich kobiyty zaś mogom być bardzo piekne i podrywać porzodnych synkow, żeby ich skusić nad stow abo rzeka i utopić. A tak naprowda to som, jak godoł mój starzyk, paskudne stwory ło przebrzydłych gymbach. Przyznom się som, że jak rzech przechodzioł koło studni to jak nojdali łod ni, a żeby niy spotkać jakiś utopcow.

Jak żoł mój łojciec, po robocie czynsto wracoł do dom podpity ze szynku, a ftedy matka straszny rumor w doma z łojcym robioła. Niy dziwia się ij, bo łojciec mioł cołki szaket potargany jakby wlecił do jakiś maszyny parowy. Rynkowy mioł cołkim łoberwane, nogawice z galotow to ino tak wisiały, jakbyś pociongnoł za nie, to byś je zaros urwoł. Biydno mama, musiała potym zszywać wszystko i tak do następnego razu. Łojciec mioł wszystke szakety i galoty połobrywane, że wstyd z nim było wylyś kajkolwiek. Kedy moj łojciec tak wracoł do dom, to dycki godoł tak ze strachym w łoczach a przy tym okrutnie machło rynkami:

- Tooo wszystko bez te paskudne utpce, łoni mie tak urzondziyli, to te paskudniki – na co moja biydno matka z podniesionym głosem a raczy raczła na łojca.

- Utopcow to ty mosz w gowie, ty łożarciuchu paskudny. Ty pijoku, łochlaptusie, co przydziesz do dom łożarty to mosz rynkowy z szaketa powyrwane, nogawice z galotow ledwie na nitce sie trzymiom. Pysk mosz ścioprany jakbyś sie z kimś bioł . Jaki ty dowosz przykład dziecku, ty pijanico – zaś łojciec łoparty ło ściana w doma bełkotoł, że to te paskudne utoce chciały go zaś do studni wciągnąć a łon musioł z nimi walczyć, a godoł jeszcze, co pamiyntom.

-  Synek, pamiyntej – tak do mie godoł – jak byś się bioł z utopcym to wol go w pysk z lewy policzek bo wtedy siły traci i możesz z nim wygrać ale pamiyntej, że jak bydziesz go bioł w prawo strona pyska to ty bydziesz tracił siły a u niego siły bydom rosły, pamiyntej to.

Dziwnie tyż z łojcym boło jak wracoł łożarty a sie mu z daleka przyjżało jak szoł koło ty studni, co wom żech godoł, jakoś tak dziwnie się zachowywoł jakby się z kimś szarpoł mimo, że nikogo niy było widać, do dom przychodzioł połobijany, jakby richtich z kimś sie bioł. Kuloł się po ziymi, a jak stonoł na równe nogi to zaś się przewrocoł choć by go kto z zatku kopnoł w plecy.

Kedy miołżech dziewiytoście lot, to umar moj biydny łojciec, trudno cza go boło pochować w tym potarganym szakecie, co jak twierdzioł że potargały go utopce, bo innego w doma już niy mioł. Żol mie broł straszny po łojcu, bo tak w gruncie rzeczy boł z niego dobry i pracowity człek. Robioł ciynżko w kopalni na dole. No i jo tyż tam żych robioł. Razym chodziyli my na szyjchty, razym wracali z szyjchtow, aż roz rano nie stanoł do roboty, bo zasnoł snym Bożym. Widzieli moje kamraty, że jest żech strasznie smutny, a miołżech takigo kamrata Ericha, no i tyn Erich mi kedyś po robocie pedzioł tak:

- Wiysz co, widza, że strasznie cie bierom te smutki po łojcu, poć dzisioj pudymy na piwo, może bydzie ci lepi, co ? – dugo żech się niy namyśloł i za chwila razym z Erichem piołżech piwko przy szynkwasie, przy kerym niyroz pioł moj świynty pamiynci łojciec. Tak przy szynkwasie piyli my piwko po piwku, no i zrobioło się dość późno i cza boło iść do dom, bo jutro cza boło iść zaś na szyjchta.

Szołżech spokojnie drogom do domu, mijołżech kolejne chałpy, drożki. Gwiazdy migotały na niebie, i myślołżech sobie tak – Tam jest mój łojciec, tak wysoko, że tam siyngnoć niegdy za życia nikt niy siengnoł i nie siyngnie – płakać mi się zachciało, kej żech łonim pomyśloł. Jak żech tak szoł nagle pacza stoja naprzeciw ty studni co mi łoni tyla godali łod najmłodszych lot. Stanołżech i pacza na nia i się myśla tak – Co jo sie byda boł taki studni, jakiś utopcow, mom już dziewiytnoście lot, niy jest żech przecajś dzieckym – kedy tak się stoja, nagle z boczny uliczki słychać jakiś turkot, nadjeżdżającej karocy, kolaski a może drabinioka, hałas zriobioł się łokropny. Pacza a z kłymbow dymu wyłanio się piekno czorno karoca z zaprzyngem w cztery piykne konie, a powoził tyn powoz piyknie ubrany woźnica w dugo czorno peleryna. Karoca zajechała przedymie a z ty karocy wysiadł cztechech elganckich panow, ubranych w piykne peleryny spod kerych było widać szykowne fraki, na głowach mieli cylindry. Stanyli w koło mie, tak żech boł zaskoczony, że niy umiołch zrobić kroku, ale pacza a z nogawic ich galotow cieknie woda, to som utopce. Chciołech sie ruszyć ale nogi odmówioły mi posłyszyństwa, stołech jak wryty a te paskudniki podeszły mie i zaczoły szarpać i godać:

- Poć do studni – powoli ciągli mie, a jo jak w zaczarowany szoł z nimi.

Kedy podeszli my wele studni, naros przypomnioł mi się łojciec, jak sie niy zerwia. Jakoś w gowie usłuszołch głos łojca, „…Pier w lewo strona gymby…”. Tymu utopcowi co mie ciągnoł za szaket jak nie praskna bez pysk, a trefiołżech prosto w lewo strona pyska, aż go łobrocioło i upod pod moje nogi, które tyż niy mom od parady, poprawiołch nogom pożondnie. Jedyn w szarpaninie urwoł mi rynkow z mojego nowego szaketa ale jak tyn utoplec z zatka urwoł mi nogawica, togo było już za dużo. Jak go nie łapna w pazury nie przeciepna przez lewe ramie, że zaroz wlecioł do studni, że ino było słychać plusk wody. Tego paskudnika co stoł przedemną i chcioł chycić mie w poł pasa, jak żech mu pożondnie przysadził to łodlecioł pod koła karocy. Reszta sie wystraszyła i cofła łodemie. Nagle się zaczynsło, a karoca rozpłynyła w nocny mgle, a te paskudniki utopce, naroz przemienili sie w łokropne paskudy o psakudnych gymbach, a z tych piynkych koni, co mi nojbażi żol było wrobiyły się ochydne stwory utopcow i wszyscy z okropnym chichotem wskoczyły kolejno do studni.

Poobijany, poszarpany doczołgołech sie do dom. W drzwiach stanyła moja ukochana mamulka – Ludzie jestżech uratowany. Moja kochano, ukochano mamulko. Jo wygropł z utopcami, już niy bydom nos straszyć, jo ich straszni zbioł – i tak podżech na progu domu pod nogami ukochany mamulki, która skwitowała to krótko:

-  Ty pijoku, jo ci dom utopcow, jedyn skończoł, drugi zaczoł. Piekny wzor łod łojca bieresz, po szynkach się bydziesz wóczoł, ty pijoku – na co odpowiadołch ostatnich tchniyniym.

- Jo wygroł z utopcami – w ty chwili matka zoboczyła moje ubranie.

- No tak, ty tyż mosz połobrywany szaket. No paczcie, nogawica urwano, no pieknie, jo byda szoła a ty bydziesz się szlajoł z byle kim i pioł. Ty pijoku, już łod modości zaczynosz, no piyknie, jo ci dom utopcow to ci sie łodechce. Jutro do roboty pudziesz w tych łoberawanych łachach.

Jak pedziała, tak żech do roboty szoł łoptargany, ale utopcow nikt późni już niy widzoł. Ludzi zaczli chodzić po woda do studni, do kery nikt wcześni sie nie łodważoł podyjść.

Siedz sie na zaeslu i łopowaiom wnukom ta historia, a łoni ino się zymie śmiejom:

- Ja utopce. Ołpa powiedz wiela toś wtydy wypioł piw, pamiyntosz ? – przeznom sie, że niy pamiyntom wela było tych piw, ale późni nikt w ty stdni utopcow już niy widzoł.