APOLONIUSZ CIOŁKIEWICZ “BIESZCZADZKI ROMANS”

APOLONIUSZ CIOŁKIEWICZ

BIESZCZADZKI ROMANS

Leczy nas tabor

ciepłą maścią koni,

a plaster nocy

skleja dobre sny,

wdzięczy się śpiew

wśród lasów i połonin

i taniec wkrada

między ognisk skry.

Bieszczadzki romans śpiewany czule

to opatrunek na życia bóle,

bieszczadzki romans do końca świata

najdziksze smutki z serca wymiata.

Gdy Cygan gra,

gitara łka bezwiednie

i płynie w strunach

najczerwieńsza krew,

a noc z wrażenia

chwieje się i blednie,

stacza się mrok

z konarów starych drzew.

Bieszczadzki romans…

Gdy nowy dzień

wybucha ptaków wrzawą,

skarży się wóz

przeciągłym kaszlem kół,

lecz romans brzmi

i gna na przełaj żwawo

przez stożki wyżyn,

równin długi stół.

Bieszczadzki romans…